Seksverslaving is een beladen onderwerp. Vaak wordt het weggezet als een gebrek aan zelfbeheersing of simpelweg een overmatige interesse in seks. Maar de realiteit is veel complexer. Seksverslaving – ook wel hyperseksualiteit of dwangmatig seksueel gedrag genoemd – is een serieuze problematiek die diepere, vaak verborgen oorzaken kent.
Wat is seksverslaving?
Bij seksverslaving draait het niet om de frequentie van seks of seksuele gedachten, maar om het dwangmatige karakter ervan. Iemand met een seksverslaving voelt zich gedreven tot seksueel gedrag, ondanks negatieve gevolgen voor relaties, werk of zelfbeeld. Denk aan urenlang porno kijken, betaalde seks, chatseks of risicovol gedrag, alles om een kortdurende ‘kick’ of ontsnapping te ervaren.
Wat ligt eronder?
Seksverslaving komt zelden uit het niets. Vaak zijn er onderliggende psychologische factoren. Trauma speelt hierbij een belangrijke rol. Veel mensen met een seksverslaving hebben in hun jeugd te maken gehad met emotionele verwaarlozing, misbruik of instabiele hechting. Seks wordt dan een manier om controle terug te krijgen of emotionele pijn te verdoven.
Ook gevoelens van eenzaamheid, schaamte of depressie kunnen een voedingsbodem vormen. Seks geeft een tijdelijk gevoel van erkenning, verbondenheid of ontsnapping. Maar dat gevoel is van korte duur – waarna schuld, schaamte of leegte de overhand nemen. Die vicieuze cirkel maakt het lastig om te stoppen.
Daarnaast speelt de werking van het brein mee. Seksuele handelingen activeren het beloningssysteem, waarbij dopamine vrijkomt – dezelfde stof die ook betrokken is bij verslavingen aan bijvoorbeeld drugs of gokken. Bij seksverslaving raakt dit systeem ontregeld: er is steeds meer prikkel nodig voor hetzelfde effect, wat het dwangmatige gedrag versterkt.
Schaamte en isolatie
Een groot obstakel in het aanpakken van seksverslaving is schaamte. Omdat het onderwerp zo gevoelig ligt, blijven veel mensen ermee worstelen in stilte. Ze durven zich niet uit te spreken of hulp te zoeken, bang voor afwijzing of onbegrip. Dit vergroot de isolatie en versterkt de afhankelijkheid.
De weg naar herstel
Herstel begint bij erkenning: inzien dat het gedrag niet zomaar ‘genieten’ is, maar een symptoom van iets diepers. Professionele hulp is vaak noodzakelijk. Therapie, individueel of in groepsverband, kan helpen om patronen te doorbreken, onderliggende pijn te verwerken en gezondere manieren van omgaan met emoties te ontwikkelen.
Seksverslaving is niet het gevolg van ‘te veel verlangen’, maar van te veel pijn, te weinig verbinding en een zoektocht naar vervulling. Wie dat begrijpt, ziet niet alleen het gedrag, maar ook de mens erachter, met zijn kwetsbaarheden én zijn kracht.
In het kort
Seksverslaving is geen karakterfout, maar een copingmechanisme met diepe wortels. Door het stigma te doorbreken en ruimte te maken voor openheid, kunnen we echte oplossingen bieden. Herstel is mogelijk – met begrip, professionele hulp en de moed om de onderliggende pijn aan te kijken.
Merk jij dat je je herkent in aspecten benoemd in dit artikel? Schroom dan niet om contact op te nemen. Psycholoog.nl kan je hierbij helpen. Neem contact met ons op of plan een gratis adviesgespek in.
Meer blogs lezen? Ga terug naar het overzicht
